با سلام خدمت همه دوستان

اینجا عرفه است ،اینجاایستگاه بندگی تا خدا، اینجا جبل الرحمه است ،اینجا توبه گاه حضرت آدم بعد از نزول برروی زمین است ،اینجا مکانی است که حسین فاطمه در آخرین روز های زندگانیش شعر بندگیش را سرود که دل فرشتگان عرش را به لرزه درآورد،اینجا محل وقوف است ،اینجاوعده گاه عاشقان است و اینجا محل ورود به دریای رحمت خداوند است.

من زنفس خود بسی دارم گله

عاقبت ماندم عقب از قافله

دعاى عرفه سیدالشهداء علیه السلام سراسر نور و عرفان پروردگار است و آمیزه‏اى از شور و عشق و محبت و معرفت ‏به ذات پاک خداوند است.

امام حسین علیه السلام با این دعا روحى تازه به کالبد عرفات دمید و این نغمه خوش آسمانى و آواى دل‏انگیز ملکوتى را تا ابد در سینه سیناى عرفات به یادگار گذاشت .

از صداى سخن عشق ندیدم خوش‏تر                                                     یادگارى که در این گنبد دوار بماند

هر فرازى از این دعا، دریچه‏اى از نور و توحید و عشق و محبت‏ به خداوند را به سوى دل انسان مى‏گشاید و عبارات دعا و محتواى آن، نشان مى‏دهد که امام حسین علیه السلام در حال این دعا یک سره از خود و عالم غافل گشته، تمام جهان را به یک سو نهاده، با همه وجود حضور خداوند و احاطه و اشراف او به همه ذرات هستى و نفوذ علم و قدرت و حیات او را بر تک تک ذرات و موجودات عالم مشاهده مى‏نماید و آن چه را که دیده، بر زبان آورده است. امام حسین علیه السلام مى‏خواهد با این نیایش، انسان و خدا را بشناساند و نزدیکى آن را به هم بنماید . او با این نیایش، منطقى‏ترین و واقعى‏ترین رابطه انسان با خداوند بى چون را توضیح مى‏دهد .

از همه دوستان خواهش میکنم فردا من را در دعای عرفه حتما دعا کنند که به دعای خیرتان شدیدا محتاجم

ودر اخر... 

رفت حاجی به طواف حرم و باز آمد                                                                                  مابه قربان تورفتیم،خدایاو همانجا ماندیم